اشعار ولادت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله)

      ای گل سر سبد طایفه ی آقاها
      ای بزرگ همه بی مثل و همتاها

      هرکسی دیده تو را مست شد و خانه خراب
      تشنه ی دیدن تو میکده ها صهباها

      نمک روی تو دیوانه کند مجنون را
      کشته و مرده ی رویت همه لیلاها

      پیش اعجاز دو چشمان سیاهت آقا
      شده بی رنگ حنای همه عیساها

      هر که امروز گرفتار نگاهت گردید
      نکند وحشتی از بی کسی فرداها

      شعبه ی عرش شده از قدم تو دنیا
      هر کجا حرف شود از تو بهشت است آنجا

      با تو شد روز تر از روز، شب غربت ما
      شده نابود غم بی کسی و غربت ما

      مثل هر کس که کسی هست میان عالم
      شد گدایی درِ خانه تو عادت ما

      ما نبودیم اگر که تو نبودی آقا
      هست زیر سر تو آمدن و خلقت ما

      سنگ خوردی تو که ما خدعه شیطان نخوریم
      خون دل خوردن تو گشت همه ثروت ما

      گوشه ی کوچکی از چشمه لطفت این است
      نوکری تو و اولاد تو شد قسمت ما

      ما مسلمان شده ی دختر و داماد توأییم
      نسل در نسل همه آدم اولاد توأییم

      عقل و هوش همه ی خلق شده حیرانت
      به فدای تو و توحید تو و عرفانت

      آن قدر عاشق تو هست خدایت آقا
      که به قرآن خودش خورد قسم بر جانت

      دم به دم مکتب تو حرف جدیدی دارد
      همه علم خلاصه شده در قرآنت

      مرده را گوشه نگاه تو مسیحا سازد
      کرده دیوانه مرا معجزه چشمانت

      دشمنت هم ز تو جز رحمت و ایثار ندید
      خوش به حال دل آن کس که شد از یارانت

      در سماوات و زمین و ملک و جن و بشر
      ما ندیدیم کسی را ز شما خاکی تر

      تو همه دلخوشی روز و شب دنیایی
      همه هستند غلام و تو فقط آقایی

      پرچم هیچ کس اندازه تو بالا نیست
      محشری بی مثلی معجزه ای غوغایی

      کار ما هست فقط عشق به تو ورزیدن
      کار تو هست فقط دلبری و لیلایی

      چه مقامی به تو داده است خدایت آقا
      دلخوشی علی و زندگی زهرایی

      چه قدر عشق میان تو و زهرایت بود
      تو شدی فاطمی و فاطمه شد بابایی

      رفتی و قامت زهرای جوان تو خمید
      نود و پنج شب از درد به خود می پیچید

      محمد حسین رحیمیان

      ********************


      ای مفتخر خدای ز خلق جمال تو
      دیده خدا کمال خودش در کمال تو

      تو لایق صفات خدایی بدون شک
      ازاین صفات هرچه که داری حلال تو

      تو اشرف تمامی خلق دوعالمی
      ای بهترین خلیفه حق خوش به حال تو

      آنقدر شأن و مرتبه ات افضل است که
      زهرا، علی، حسن و حسین اند آل تو

      حالا که مهر و عشق تو گشته ست مال من
      جان و دل و تمامی هستیم مال تو

      ما بعد خانواده تو اهل دل شدیم
      با" اسهد" اذان فصیح بلال تو

      اینسان طواف سنگ حجر می شود قبول
      وقتی طواف می کند او دور خال تو

      باغ جنان اگر چه چنین سبز و خرم است
      شادابی و نشاط گرفت از قبال تو

      من مرغ روی گنبد خضرایی تو ام
      من بنده بزرگی و آقایی توام

      از جلوه ی رخت جلوات آفریده شد
      از بذل و بخشش ات برکات آفریده شد

      لعل لب تو مثل شکر بود یا رسول
      با خنده ی تو شاخه نبات آفریده شد

      نام تو را نوشت خدا توی دفترش
      نامت دلیل شد صلوات آفریده شد

      وقتی دمیده شد دم تو مرده زنده شد
      اینگونه بود آب حیات آفریده شد

      تو مقتدا شدی و پس از اقتدا به تو
      ذکر و دعا و صوم و صلاة آفریده شد

      دنیا اسیر ظلمت و جهل و عناد بود
      تو آمدی و راه نجات آفریده شد

      از خلق و خوی تو که نشان از خدای داشت
      زیباترین کمال و صفات آفریده شد

      ایمن شد از عذاب جهنم مرید تو
      از برکت تو برگ برات آفریده شد

      لطف تو بود محضر قرآن نشسته ایم
      ما هم کنار بوذر و سلمان نشسته ایم

      تو آفریده گشتی و انسان درست شد
      حور و پری فرشته و غلمان درست شد

      عرش خدا ز نور رخت خلق گشت و بعد
      با قطره های اشک تو باران درست شد

      یاحضرت رسول خدا عاشق تو بود
      چون که به عشق روی تو قرآن درست شد

      تو از خدایی و همه ی ما زخاک تو
      چون از گل شما گل سلمان درست شد

      با اخم تو جهنم و آتش عذاب و قهر
      با یک دم تو جنّت و رضوان درست شد

      چون نور حیدر از تو و نور تو ازخداست
      با حب مرتضاست که ایمان درست شد

      یک عده دور سفره حیدر نشسته و
      اینگونه شد که سفره احسان درست شد

      ما عاشق توایم که مجنون حیدریم
      این عشق را به جان تو مدیون مادریم

      هر آنچه خلق کرده خدا نوکر توأند
      نوح و خلیل و خضر گدای در تو أند

      خلق خدا که عبد و مسلمان تو شدند
      مدیون بخشش وکرم همسر توأند

      آدم به بعد هر که به پیغمبری رسید
      فردای حشر پشت سر حیدر توأند

      حتی شفیع ها همگی روز رستخیز
      چشم انتظار آمدن دختر توأند

      آنجا برای اینکه شفاعت شوند همه
      مدیون دست ساقی آب آور تو اند

      صدها هزارحوری و غلمان نشسته اند
      مبهوت و مات روی علی اکبر توأند

      نام رقیه تو گره باز می کند
      عالم همه گدای علی اصغر توأند

      علامه ها مراجع تقلید از ازل
      شاگردهای مدرسه جعفر توأند

      شکر خدا که این دل ما حیدری شده
      شکر خدا که مذهب ما جعفری شده

      مهدی نظری

        ********************

      تو آمدي و زمين در هواي تو افتاد
      و عرش در هوس خنده هاي تو افتاد

      براي درك تنفس در اين جهان سياه
      هواي تازه اي از ابتداي تو افتاد

      جهان شرك به خود آمد از بزرگي تو
      به گوش كعبه و بت ها صداي تو افتاد

      شكست طاق بلندي كه عرش كسري بود
      همينكه روي زمين رد پاي تو افتاد

      و بعد اينكه خدايان به لرزه افتادند
      به ذهن مردم خسته خداي تو افتاد

      پس از نگاه سياه و سفيد اربابان
      نژاد عشق بشر در لواي تو افتاد

      زمان شكست زماني كه آمدي احمد
      تويي كه يك شبه دنيا به پاي تو افتاد

      تو احمدي و به نور جمال تو صلوات
      به هر يك از بركات و كمال تو صلوات

      به احترام محمد زمين تبسم كرد
      تو آمدي و جهان دست و پاي خود گم كرد

      ترك نشست به چشمان آبي ساوه
      همينكه چشم تو بر آسمان ترنم كرد

      فروخت گوشه جنت به شوق خال لبت
      كه آدمي به هوايت هواي گندم كرد

      هنوز دختركان زنده زنده ميمردند
      خدا به خلق تو بر خلق خود ترحم كرد

      تو آمدي، به زمين احترام بر گردد
      تو رحمتي كه خدايت نصيب مردم كرد

      خدا به خلق رسول گرامي خاتم
      گذاشت سنگ تمام و سپس تبسم كرد

      تو احمدي و به نور جمال تو صلوات
      به هر يك از بركات و كمال تو صلوات

      تو احمدي كه خدا را به عرش فهميدي
      شبي كه غير خودت تا خدا نميديدي

      كنار چشم تمام فرشته هاي خدا
      فراتر از پر جبريل عشق باليدي

      تو در ضيافت عرشي ليلةالاسري
      به طاق عرش خدا عكسي از علي ديدي

      صداي مرتضوي عليست آن بالا
      كه از زبان خدا عاشقانه بشنيدي

      تو در كنار علي و فروغ شمشيرش
      بساط كفر زمان را ز خاك بر چيدي

      براي خلق بهشت اين بهانه كافي بود
      به لحظه اي كه به زهراي خويش خنديدي

      بيا و كفر مجسم ز كعبه بيرون كن
      تويي كه پايه گذار جديد توحيدي

      تو احمدي و به نور جمال تو صلوات
      به هر يك از بركات و كمال تو صلوات

      حسن کردی
         ********************


      زمین به لرزه درآمد، شکست کنگره ها
       رها شدند خلایق ز بند سیطره ها

       شبی که آتش آتشکده فروکش کرد
       شبی که خاتمه می یافت رقص دایره ها

       صدای همهمه ی موبدان زرتشتی
       هنوز مانده به گوش تمام شب پره ها

       شب ولادت فرخنده ی بهاری سبز
       شب وفات زمستان سرد دلهره ها

       دوباره نور و طراوت به خانه ها آمد
       نسیم آمد و وا شد تمام پنجره ها

      جهان به یُمن حضورش، بهشتی از برکات
      نثار مقدم پر خیر و برکتش صلوات

      ستاره ها به نگاهی شدند سلمانش
      منجمان ِ مسلمان ِ برق چشمانش

      ز انبیاء الهی که رفته تا معراج؟
      به غیر از او که ملائک شدند حیرانش

      مقام بندگی اش را کسی نمی داند
      پیمبران اولوالعزم مات ایمانش

      بساط ذکر سماوات را به هم می ریخت
      نماز نیمه شب و شور صوت قرآنش

      اویس های قرن را ندیده عاشق کرد
      تبسم لب ِ داوودی ِ غزل خوانش

      شفیع روز جزا گشت و حضرت حق داد
       به دست پاک محمد کلید رضوانش

      امیر و قافله سالارکاروان ِ نجات
      نثار مقدم پر خیر و برکتش صلوات

       مسیح مکه شد و نبض مرده را جان داد
       به مرگ دخترکان قبیله پایان داد

       خرافه های عرب را اسیر حکمت کرد
       به جای تیغ جهالت، به عشق میدان داد

       نماز شکر سپیدارها چه دیدن داشت!
       همان شبی که سپیده اذان باران داد

       نبی ست پیر خرابات و ساقی اش حیدر
       در ابتدا به علی او شراب عرفان داد

       تبسمش به کسی چون بلال عزت داد
       مسیراصلی دین را نشان انسان داد

       چه قدر فاصله مان تا بهشت کمتر شد
       برات مردم ری را به دست سلمان داد

      شب تجلی مهتاب روشن عرصات
      نثار مقدم پرخیر و برکتش صلوات

       کبوترم نشدم، تا کبوترش باشم
       دخیل گنبد سبز و مطهرش باشم

       زمان نداد اجازه که مشق عشق کنم
       غلام مسئله آموز منبرش باشم

       چه قدر دیر رسیدم سرقرار وصال!
       چه شد؟ نخواست که عمار محضرش باشم

       قبول، شیعه ی خوبی نبوده ام اصلاً
       نشد که حلقه به گوش برادرش باشم

       خدا کند که مرا از قلم نیندازد
       بهشت مست ِ می جام کوثرش باشم

       به حال و روز خودم فکر می کنم، انگار
       قرار بوده که گریان دخترش باشم

      شب گرفتن حاجت، زیارت عتبات
      نثار مقدم پرخیر و برکتش صلوات

      وحید قاسمی

        ********************


      قاصدک چرخ زنان از تو خبر آورده
      با خودش شیشه ی عطری ز سفر آورده

      آمده تا دلمان را پر امید کند
      همه را با خبر از آمدن عید کند

      فقط از معجزه ی عشق تـو بر می آید
      شب به پایان نرسیده است سحر می آید

      مکه با آمدنت حرمت بسیار گرفت
      ماه از محضرتان رخصت دیدار گرفت

      در هوایت چه کنم بال کبوتر شده را
      جبرئیل ام چه کنم حال کبوتر شده را

      سالها پیش تر از آمدنت هم بودی
      علت خلق بنی آدم و عالم بودی

      سر بلندیم بگوییم مسلمان توأییم
      عجمی زاده و پشت سر سلمان توأییم

      می نویسم دل خود را برکاتی بفرست
      می برم نام محمد صلواتی بفرست

      عقل کلی و جهان جزئی از ادراک تـوأند
      شیعیان علی از ما بقی خاک توأند

      ما که از جلو ه ی توحیدی تو آگاهیم
      در مسیر اتقرب به رسول الهیم

      ما که از روز ازل جزء محبان هستیم
      اشهد ان به نام تو مسلمان هستیم

      آن زمانی که تو را غیر علی یار نبود
      یوسف حسن تو را هیچ خریدار نبود

      بار تو داشت نتیجه به تو ایمان آورد
      باورت داشت خدیجه بـه تو ایمان اورد

      صابر خراسانی

       ********************


      کوچه های شهر را امشب چراغان می کنند
      شهر دل را اهل دل آئینه بندان می کنند

      فوج فوج از عرش حق امشب فرشته می رسد
      خاک خشک مکّه را این سان گلستان می کنند

      حال و روز شهر رنگ سرخ عشق و عاشقی است
      شهر را همرنگ عشق سرخ جانان می کنند

      روی دست آمنه در هاله ای از جنس نور
      اهل خانه صورتت را بوسه باران می کنند

      آسمان می خندد از شوق جمال دلبرت
      در هوای روی تو عشاق طوفان می کنند

      سفره ی لطف خدا پهن است و مهمانی به پاست
      هر کسی را بر سر این سفره مهمان می کنند

      امشب از یمن قدم های دل آرای شما
      لطف بر حال گدایان و فقیران می کنند

      سوره ی خورشید نازل شد به قلب آسمان
      آمدی و مسندت شد خاتم پیغمبران

      امشب از ایوان دل سویت سلام آورده ام
      دل اسیر بند و دل را چون غلام آورده ام

      یک دل یک رنگ دارم، می خری آقای من ؟
      یک دل بی تاب و ارزان، یک کلام آورده ام

      نام زیبای تو حک شد بر دلم روز ازل
      صاحب این دل تویی، دل را به نام آورده ام

      ای بزرگ آسمانی، ای رسول مهربان
      این دل بی تاب را با احترام آورده ام

      تو پیام نور را تفسیر کردی خط به خط
      من دلی تسلیم پیش این پیام آورده ام

      دست خالی مانده و چشمم به اکرام شما
      جرعه ای از حوض کوثر ده که جام آورده ام

      از همان روز ولادت بود بیمارت شدم
      جای صدها شکر دارد که گرفتارت شدم

      من چه گویم ، مدح تو آیات قرآن خداست
      با چنین وصفی دگر این شعر گفتن ها رواست؟

      وصف تو اعجاز می خواهد، نه وزن و قافیه
      بس که دریای فضیلت های تو بی انتهاست

      در عروجت جبرئیل از راه ماند ای بی کران
      تا بگوید در کلاس قرب شاگرد شماست

      قاب قوسینی که تا ذات خدا ره داشتی
      این بدین معناست، عرش کبریایت زیر پاست

      آه ای والاترین، ای زینت عرش خدا
      زینت دوشت قدم های علی مرتضی است

      گرچه والایی و بالایی و بی حد و حدود
      بوسه گاهت دست های حضرت خیرالنسا است

      ای سلام روشن سجّاده، ای روح نماز
      سجده آوردند پیش پات بت های حجاز

      هر کسی مجذوب آهنگ صدایت می شود
      بی بهانه آسمان هم خاک پایت می شود

      تو دلیل هستی من نه، دلیل خلقتی
      قدر دان ارزشت تنها خدایت می شود

      از نگاهت نور می ریزد به قدر آفتاب
      لطف هر چه می شود از چشم هایت می شود

      نیمه شب هایت به رنگ آسمان و جبرئیل
      پاک مدهوش قنوت ربّنایت می شود

      چشم بر هم می زنم می بینمش بی خود ز خود
      دل دخیل ریشه ی سبز عبایت می شود

      من که جای خود ، هزاران مثل موسی کلیم
      با همه والائیش آقا گدایت می شود

      حب فرزندان زهرا و علی را هر که داشت
      تو خودت گفتی که مشمول دعایت می شود

      رحمه للعالمین ، ای مظهر لطف خدا
      جان زهرا دست خالی رد مکن امشب مرا

      وحید محمدی

        ********************


      ز شرق بادی اشراق با چه زیبایی
      کسی برای ترنم بهانه آورده

      دوباره حضرت روح الامین مدد فرمود
      برای مستی تازه ترانه آورده

      تقارن دو بهار و دو رحمت رحمان
      هوای صبح دم شاعرانه آورده

      به مژدگانی میلاد احمد و صادق
      امین وحی دو دستی اعانه آورده

      خدا نوشته که دارد ز سوی من برکات
       هر آن کسی که فرستد محمدی صلوات

      طلوع کردن خورشید عشق و زیبایی
      به یار گلرخ غنچه دهان مبارک باد

      هوای تازه و صبح پر از نشاط آمد
      غروب ظلمت جهل جهان مبارک باد

      نسیم و سبزه و گل بوی یار آورده
      دوباره شادی سرو چمان مبارک باد

      خزان تمام شد و فصل بی قراری رفت
      بهار رحم و عاطفه بر عاشقان مبارک باد

      رها شده است ز بنده اسارت ظلمات
       هر آن کسی که فرستد محمدی صلوات

      سپیده دم طربی خواست از همه ذرات
      ستاره در دل تاریک شب قمر زایید

      امین وحی به فوج ملائکه فرمود
      تبر دهید که بنت وهب پسر زایید

      به سر رسید دگر عصر جهل و گمراهی
      برای شام دلالت سحر سحر زایید

      دعای آمنه را مستجاب کرد خدا
      برای خلق امان از قضا قدر زایید

      اسیر حادثه هرگز نشد به وقت ممات
       هر آن کسی که فرستد محمدی صلوات

      به نام باده به نام سبو به نام جنون
      سلام ای سحر جاده ی اهورایی

      به نام دیده به نام دل خراب شده
      سلام می کنمت ساقی تماشایی

      به نام عشق که از خاک پای تو جوشید
       شبی بیا به سرایم نگار رویایی

      به نام غنچه ی لبهایت ای گل خلقت
      بخند تا که ببینم شب شکوفایی

      همیشه داشت بهمراه نغمه اش نفحات
      هر آن کسی که فرستد محمدی صلوات

      دوباره با قلم و دل نشسته ام یکجا
      چه خوب میشود امشب غزل سرایی کرد

      تبارک الله از این چشم دلفریب شما
      که از ازل با من آشنایی کرد

      اگرچه زشت و سیاه و بدم ولی یارا
      چه خوب لطف لطیفت مرا هوایی کرد

      میان کفر گرفتار مانده بودم تا
      مرا نگاه رحیمانه ات خدایی کرد

      گرفته حاجت خود را ز قاضی الحاجات
      هر آن کسی که فرستد محمدی صلوات

      از آسمان رحیمیت خدای ودود
      تو آمدی که ترحم بقا بگیرد نه

      کنار سفره ی اشک زنان بی دختر
      تو آمدی که تبسم بها بگیرد نه

      گمان کنم که فقط بزم بندگی خدا
      ز سجده گاه و جبین شما بگیرد نه

      تو آمدی که به پیوسته بعثتت آقا
      علی فقط به دل خلق جا بگیرد نه

      به وقت مرگ نگردد ملازم سکرات
       هر آن کسی که فرستد محمدی صلوات

      عبور خسته ی یک آس و پاس یعنی من
      و خوش قواره ترین جان لطف یعنی تو

      صدای مضطرب التماس یعنی من
      و استجابت آثارلطف یعنی تو

      شکسته بال ترین مرغ عشق یعنی من
      نسیم رحمت رحمان لطف یعنی تو

      نگاه منتظر بی قرار یعنی من
      لطیف بارش باران لطف یعنی تو

      محبت تو برایش مضعف الحسنات
       هر آن کسی که فرستد محمدی صلوات
      **
      اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید